بهترین سخن

اِنَّ اَحْسَنَ الْحَدیثِ کِتابُ اللّه‏ِ وَ خَیْرَ الْهُدى هُدى مُحَمَّدٍ صلى‏لله‏ علیه ‏و ‏آله وَ شَرَّ الاُْمورِ مُحْدَثاتُها؛

بهترین سخن، کتاب خدا و بهترین روش، روش پیامبر صلى‏لله‏ علیه ‏و ‏آله و بدترین امور بدعت‏هاست (پدیده‏هاى مخالف دین).

بحارالأنوار، ج 77، ص 122، ح 23

راه دور ماندن از فتنه

مَن لَم یَعرِفِ الحَقَّ مِنَ القُرآنِ لَم یَتَنَکَّبِ الفِتَنَ؛

هر کس حقیقت را از طریق قرآن نشناسد، از فتنه ها برکنار نمى ماند.

محاسن، ج1، ص341، ح702

توبه

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ:
 أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى دَاوُدَ النَّبِیِّ ع یَا دَاوُدُ إِنَّ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً ثُمَّ رَجَعَ وَ تَابَ مِنْ ذَلِکَ الذَّنْبِ وَ اسْتَحْیَا مِنِّی عِنْدَ ذِکْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ وَ أَنْسَیْتُهُ الْحَفَظَةَ وَ أَبْدَلْتُهُ الْحَسَنَةَ وَ لَا أُبَالِی وَ أَنَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِین‏
 
راوی گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى‏فرمود:
خداوند به داود پیامبر [علیه السلام] وحى کرد: اى داود! هر گاه از بنده‏ی مؤمن من گناهى سر زند، سپس از آن پشیمان شود و توبه کند، و وقتی که  از آن یاد کند از من شرمنده شود، من او را مى‏آمرزم و آن گناه را از یاد فرشتگانى که بر او نگهبانند مى‏برم، و گناهش را به کار نیک تبدیل مى‏کنم و از هیچ کس پروا ندارم، چرا که من مهربان‏ترین مهربانانم.
 

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص130

بهترین بندگان خدا

عَنْ أَبِی‏جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص :
 
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ :
 
إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِیَائِی عِنْدِی رَجُلًا خَفِیفَ الْحَالِ ذَا خَطَرٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ فِی الْغَیْبِ وَ کَانَ غَامِضاً فِی النَّاسِ جُعِلَ رِزْقُهُ کَفَافاً فَصَبَرَ عَلَیْهِ مَاتَ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّ بَوَاکِیه‏
 
 امام باقر علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه علیه و اله فرمود: خداوند مى‏فرماید: از بهترین بندگان من که همه به حال او غبطه مى‏خورند بنده‏اى مى‏باشد که سبکبار باشد، در ظاهر چندان مورد نظر قرار نگیرد ولى در باطن خود داراى ارج و اعتبار باشد.عبادت خداوند را نیکو به جاى آورد، در میان مردم گمنام زندگى کند، روزى او به قدر کفافش برسد و بر آن صبر داشته باشد، و هنگامى که درگذرد وارث او کم، وگریه‏کنندگان او کمتر باشند. 

بحار الأنوار  ج‏66  ص: 316

شفای دل ها

عَنِ الإمامِ المجتبی علیه السلام:
 
إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ فِیهِ مَصَابِیحُ النُّورِ وَ شِفَاءُ الصُّدُورِ فَلْیَجْلُ جَالٍ بِضَوْئِهِ وَ لْیُلْجِمِ الصِّفَةَ فَإِنَّ التَّلْقِینَ حَیَاةُ الْقَلْبِ الْبَصِیرِ کَمَا یَمْشِی الْمُسْتَنِیرُ فِی الظُّلُمَاتِ بِالنُّورِ
 
امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود:
   
به راستی قرآن دارای شعله‏هاى نور است و شفاى دل‏هاست. پس باید در پرتو قرآن جولان داد و صفات قرآن‏داران را بر خود لازم شمرد، زیرا تلقین موجب حیات دل بینا است همان طورى که مشعل‏دار در تاریکی‏ها با نور حرکت می‏کند. 

بحار الأنوار ج ‏75  ص 112