عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ:
أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى دَاوُدَ النَّبِیِّ ع یَا دَاوُدُ إِنَّ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً ثُمَّ رَجَعَ وَ تَابَ مِنْ ذَلِکَ الذَّنْبِ وَ اسْتَحْیَا مِنِّی عِنْدَ ذِکْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ وَ أَنْسَیْتُهُ الْحَفَظَةَ وَ أَبْدَلْتُهُ الْحَسَنَةَ وَ لَا أُبَالِی وَ أَنَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِین
راوی گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مىفرمود:
خداوند به داود پیامبر [علیه السلام] وحى کرد: اى داود! هر گاه از بندهی مؤمن من گناهى سر زند، سپس از آن پشیمان شود و توبه کند، و وقتی که از آن یاد کند از من شرمنده شود، من او را مىآمرزم و آن گناه را از یاد فرشتگانى که بر او نگهبانند مىبرم، و گناهش را به کار نیک تبدیل مىکنم و از هیچ کس پروا ندارم، چرا که من مهربانترین مهربانانم.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص130
عَنْ أَبِیجَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص :
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ :
إِنَّ مِنْ أَغْبَطِ أَوْلِیَائِی عِنْدِی رَجُلًا خَفِیفَ الْحَالِ ذَا خَطَرٍ أَحْسَنَ عِبَادَةَ رَبِّهِ فِی الْغَیْبِ وَ کَانَ غَامِضاً فِی النَّاسِ جُعِلَ رِزْقُهُ کَفَافاً فَصَبَرَ عَلَیْهِ مَاتَ فَقَلَّ تُرَاثُهُ وَ قَلَّ بَوَاکِیه
امام باقر علیه السّلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه علیه و اله فرمود: خداوند مىفرماید: از بهترین بندگان من که همه به حال او غبطه مىخورند بندهاى مىباشد که سبکبار باشد، در ظاهر چندان مورد نظر قرار نگیرد ولى در باطن خود داراى ارج و اعتبار باشد.عبادت خداوند را نیکو به جاى آورد، در میان مردم گمنام زندگى کند، روزى او به قدر کفافش برسد و بر آن صبر داشته باشد، و هنگامى که درگذرد وارث او کم، وگریهکنندگان او کمتر باشند.
بحار الأنوار ج66 ص: 316